70 jaar SEZ: uit het archief: Rapport van een reizende Spaanse evangelist
70 jaar SEZ
In dit jubileumjaar delen we enkele artikelen uit oude Zendingsbodes met u. Dit artikel verscheen in 1956 in nummer 3 van de 1e jaargang.
Boruloz, maart 1956
Geliefde broeders in de Heere!
Hierbij ontvangt U het verslag van mijn laatste reis. Wij gingen naar de bergen van Potevedra. Mijn doel was, aldaar verschillende boerderijen te bezoeken, waar ik wist dat gelovigen woonden. De bestijging was moeilijk en vermoeidend; soms begaven ons de krachten en konden wij nauwelijks ademhalen, doordat er nergens gelegenheid was waar wij een weinig konden rusten. Eindelijk bereikten wij het eerste boerenhuis. Daar woont een getrouwd paar met drie kinderen; zij hadden belangstelling voor onze boodschap en heetten ons hartelijk welkom.
Helaas konden wij de huisvader niet ontmoeten, omdat deze op het veld bezig was. Dus zetten wij onze vermoeiende bestijging voort, tot wij ten slotte bij het tweede boerenhuis aankwamen, waar wij ook heel vriendelijk werden ontvangen door een paar oude mensen en hun dochter. Wij hielden ons daar een aardige tijd op en zij luisterden met grote belangstelling naar hetgeen wij hen over het Evangelie vertelden. Het zijn heel eenvoudige mensen, maar ontvankelijk voor de boodschap der zaligheid, zo zelfs, dat zij ons niet weer wilden laten gaan. Maar het was ons niet mogelijk er te blijven, omdat wij nog een lange tocht voor ons hadden, en wat nog erger was, er zijn daar grote uitgestrektheden zonder en enkel huis of schaduw, omdat er in het geheel geen bomen zijn.
Ten slotte kwamen wij bij de boerderijen van onze oude vrienden. Een vrouw ontving ons; haar broers zaten aan haar rechterzijde en een neef van haar aan de linkerzijde. Het zijn gelovigen en zeer actief in het evangelisatiewerk. Op de foto die ik U zond, kunt U een politie-agent zien aan hun rechterkant en ook nog één achter onze broeder. De politie-agenten zijn lid van de Katholieke Actie, een tamelijk fanatieke organisatie, maar tengevolge van het feit, dat zij die nacht in het boerenhuis moesten blijven, in verband met hun dienst, nodigde ik hen uit onze bijeenkomst bij te wonen, hetgeen zij aannamen. Zij luisterden zeer oplettend. Vóór onze bijeenkomst hadden wij samen een mooi lang gesprek, dat zij wilden hervatten na de bijeenkomst, toen allen weggingen, om 1 uur ’s nachts. Ongeveer 19 of 20 personen woonden de bijeenkomst bij; de meesten waren gelovigen. Een politie-agent nam twee stoelen en nodigde mij uit bij hem en zijn kameraad te komen zitten. Ons gesprek droeg een vriendschappelijk karakter, en op de grondslag van het Evangelie slaagde ik er in, hem in de war te brengen, tot hij op het laatst geen woord meer zeggen kon, en alleen maar luisterde naar de boodschap van het Evangelie. Ten slotte kon hij niet anders dan mij gelijk geven. Zijn kameraad zei mij, dat hij heel blij was, dat hij de bijeenkomst had bijgewoond en dat het hem goed beviel. Deze samenspreking duurde tot half vier in de nacht. Wij bidden voor hen.
De volgende dag gingen wij naar de boerderij van broeder Juan Francisco. Hij was de eerste christen in die streek. Door zijn getuigenis werden al de anderen bekeerd. Vanaf de brug over de Ebro, tot ver in de hele uitgestrekte landstreek waar hij woont, staat hij bekend als “Jan Frans de Protestant”. Maar de mensen zeggen het met respect en sympathie. Wij bezochten ook nog een ander gezin, een broer van Juan, maar we konden geen samenkomst beleggen. Blijkbaar kwam ik in het drukste seizoen, toen de boeren bezig waren met hun werk. Wij hadden geen gelegenheid een samenkomst te beleggen voor dat de nacht aanbrak.
Onze bijeenkomsten daar, waren zeer gezegend. Allen waren zeer verheugd dat wij gekomen waren. Zij vroegen ons nog eens gauw weer te komen, hetgeen ik van plan ben in September te doen, zo de Heere wil, daar dit de maand zou zijn, waarin zijn minder te doen hebben, naar zij ons vertelden. ’s Namiddags 4 uur van de derde dag namen wij afscheid. Het afscheid was zeer hartelijk en broederlijk.
Ook onze verder reis was moeilijk. Wij bezochten nog verschillende eenzame boerderijen, waar wij maar even hadden willen blijven. Maar nergens wilde men ons zo maar laten gaan.
De volgende dag maakten wij weer een tocht in de bergen, vergezeld door enige broeders uit Coruna. Onze bedoeling was, enkele dorpen in de buurt van de Portugese grens te bezoeken. ’t Was een mooie middag, die we hadden in ’t huis van één van onze medegelovigen, tezamen met zijn talrijk gezin. Wij hadden een bijeenkomst van een uur. Zij waren allen zeer verheugd; zij gaven ons een paar heel mooie watermeloenen.
Toen wij afscheid namen, vroegen zij ons spoedig terug te komen. Waarschijnlijk gaan wij er de volgende week weer heen, want men verwacht, dat wij een Nieuw Testament zullen meenemen voor een gehuwde dochter. Wij verzoeken U voor al deze broeders en belangstellenden te bidden.
Zou U zo vriendelijk willen zijn ons nog 30 Bijbels te sturen, voor het huis waar onze bijeenkomsten gehouden worden. Dat is het huis van een heel arm gezin, dat maar twee stoelen bezit; en waar wij moeten zitten op oude kisten en planken. Zou het U misschien mogelijk zijn op z’n minst tien stoelen te kopen voor dat gezin? Dan kunnen tenminste de oude zusters zitten, als we een dienst houden.
Wij gingen naar het dorp, waar wij het verdere deel van de dag doorbrachten aan de oever van de rivier, in broederlijke gemeenschap. Ik nodigde hen allen uit wat brood te eten en wat te drinken. Wij hielden daar een korte bijeenkomst voor meditatie en gebed, en zongen onze liederen.
Zo de Heere wil, zullen wij in September deze streek weer bezoeken. Wij zullen de toch ondernemen, zodra wij geld gekregen hebben. Ons werk hier gaat heel goed.
Moge God U zegenen. Christelijke liefdegroeten van al de gelovige, niet alleen van deze plaats, maar ook van die van andere plaatsen.
In de hoop, tijding van U te ontvangen, bidden mijn vrouw en ik voor U allen en verblijven, de Uwe in Christus.
(Volgt ondertekening)
In dit jubileumjaar delen we enkele artikelen uit oude Zendingsbodes met u. Dit artikel verscheen in 1956 in nummer 3 van de 1e jaargang.
Boruloz, maart 1956
Geliefde broeders in de Heere!
Hierbij ontvangt U het verslag van mijn laatste reis. Wij gingen naar de bergen van Potevedra. Mijn doel was, aldaar verschillende boerderijen te bezoeken, waar ik wist dat gelovigen woonden. De bestijging was moeilijk en vermoeidend; soms begaven ons de krachten en konden wij nauwelijks ademhalen, doordat er nergens gelegenheid was waar wij een weinig konden rusten. Eindelijk bereikten wij het eerste boerenhuis. Daar woont een getrouwd paar met drie kinderen; zij hadden belangstelling voor onze boodschap en heetten ons hartelijk welkom.
Helaas konden wij de huisvader niet ontmoeten, omdat deze op het veld bezig was. Dus zetten wij onze vermoeiende bestijging voort, tot wij ten slotte bij het tweede boerenhuis aankwamen, waar wij ook heel vriendelijk werden ontvangen door een paar oude mensen en hun dochter. Wij hielden ons daar een aardige tijd op en zij luisterden met grote belangstelling naar hetgeen wij hen over het Evangelie vertelden. Het zijn heel eenvoudige mensen, maar ontvankelijk voor de boodschap der zaligheid, zo zelfs, dat zij ons niet weer wilden laten gaan. Maar het was ons niet mogelijk er te blijven, omdat wij nog een lange tocht voor ons hadden, en wat nog erger was, er zijn daar grote uitgestrektheden zonder en enkel huis of schaduw, omdat er in het geheel geen bomen zijn.
Ten slotte kwamen wij bij de boerderijen van onze oude vrienden. Een vrouw ontving ons; haar broers zaten aan haar rechterzijde en een neef van haar aan de linkerzijde. Het zijn gelovigen en zeer actief in het evangelisatiewerk. Op de foto die ik U zond, kunt U een politie-agent zien aan hun rechterkant en ook nog één achter onze broeder. De politie-agenten zijn lid van de Katholieke Actie, een tamelijk fanatieke organisatie, maar tengevolge van het feit, dat zij die nacht in het boerenhuis moesten blijven, in verband met hun dienst, nodigde ik hen uit onze bijeenkomst bij te wonen, hetgeen zij aannamen. Zij luisterden zeer oplettend. Vóór onze bijeenkomst hadden wij samen een mooi lang gesprek, dat zij wilden hervatten na de bijeenkomst, toen allen weggingen, om 1 uur ’s nachts. Ongeveer 19 of 20 personen woonden de bijeenkomst bij; de meesten waren gelovigen. Een politie-agent nam twee stoelen en nodigde mij uit bij hem en zijn kameraad te komen zitten. Ons gesprek droeg een vriendschappelijk karakter, en op de grondslag van het Evangelie slaagde ik er in, hem in de war te brengen, tot hij op het laatst geen woord meer zeggen kon, en alleen maar luisterde naar de boodschap van het Evangelie. Ten slotte kon hij niet anders dan mij gelijk geven. Zijn kameraad zei mij, dat hij heel blij was, dat hij de bijeenkomst had bijgewoond en dat het hem goed beviel. Deze samenspreking duurde tot half vier in de nacht. Wij bidden voor hen.
De volgende dag gingen wij naar de boerderij van broeder Juan Francisco. Hij was de eerste christen in die streek. Door zijn getuigenis werden al de anderen bekeerd. Vanaf de brug over de Ebro, tot ver in de hele uitgestrekte landstreek waar hij woont, staat hij bekend als “Jan Frans de Protestant”. Maar de mensen zeggen het met respect en sympathie. Wij bezochten ook nog een ander gezin, een broer van Juan, maar we konden geen samenkomst beleggen. Blijkbaar kwam ik in het drukste seizoen, toen de boeren bezig waren met hun werk. Wij hadden geen gelegenheid een samenkomst te beleggen voor dat de nacht aanbrak.
Onze bijeenkomsten daar, waren zeer gezegend. Allen waren zeer verheugd dat wij gekomen waren. Zij vroegen ons nog eens gauw weer te komen, hetgeen ik van plan ben in September te doen, zo de Heere wil, daar dit de maand zou zijn, waarin zijn minder te doen hebben, naar zij ons vertelden. ’s Namiddags 4 uur van de derde dag namen wij afscheid. Het afscheid was zeer hartelijk en broederlijk.
Ook onze verder reis was moeilijk. Wij bezochten nog verschillende eenzame boerderijen, waar wij maar even hadden willen blijven. Maar nergens wilde men ons zo maar laten gaan.
De volgende dag maakten wij weer een tocht in de bergen, vergezeld door enige broeders uit Coruna. Onze bedoeling was, enkele dorpen in de buurt van de Portugese grens te bezoeken. ’t Was een mooie middag, die we hadden in ’t huis van één van onze medegelovigen, tezamen met zijn talrijk gezin. Wij hadden een bijeenkomst van een uur. Zij waren allen zeer verheugd; zij gaven ons een paar heel mooie watermeloenen.
Toen wij afscheid namen, vroegen zij ons spoedig terug te komen. Waarschijnlijk gaan wij er de volgende week weer heen, want men verwacht, dat wij een Nieuw Testament zullen meenemen voor een gehuwde dochter. Wij verzoeken U voor al deze broeders en belangstellenden te bidden.
Zou U zo vriendelijk willen zijn ons nog 30 Bijbels te sturen, voor het huis waar onze bijeenkomsten gehouden worden. Dat is het huis van een heel arm gezin, dat maar twee stoelen bezit; en waar wij moeten zitten op oude kisten en planken. Zou het U misschien mogelijk zijn op z’n minst tien stoelen te kopen voor dat gezin? Dan kunnen tenminste de oude zusters zitten, als we een dienst houden.
Wij gingen naar het dorp, waar wij het verdere deel van de dag doorbrachten aan de oever van de rivier, in broederlijke gemeenschap. Ik nodigde hen allen uit wat brood te eten en wat te drinken. Wij hielden daar een korte bijeenkomst voor meditatie en gebed, en zongen onze liederen.
Zo de Heere wil, zullen wij in September deze streek weer bezoeken. Wij zullen de toch ondernemen, zodra wij geld gekregen hebben. Ons werk hier gaat heel goed.
Moge God U zegenen. Christelijke liefdegroeten van al de gelovige, niet alleen van deze plaats, maar ook van die van andere plaatsen.
In de hoop, tijding van U te ontvangen, bidden mijn vrouw en ik voor U allen en verblijven, de Uwe in Christus.
(Volgt ondertekening)
Spreker nodig?
