Bezoek aan ds. Jardines
Van 11 tot 26 mei reisden we door Cuba en bezochten we tientallen predikanten die onze lectuur ontvangen. We delen graag wat van deze bezoeken met u als belangstellende in ons werk.
In de voorkamer aan de straat spreken we met ds. Jardines en zijn vrouw. Zoals gebruikelijk in Cuba staan de ramen en deur tijdens het gesprek open en staat de ventilator aan, zodat er frisse lucht door het huis kan waaien. Geen overbodige luxe in een land met zo’n warm en klam klimaat. De geluiden van de straat dringen door in het huis en de predikant en zijn vrouw vertellen vanuit hun schommelstoelen over de invloed van corona op hun gemeente en over hun roeping naar deze gemeente.
‘Door corona zijn veel mensen in deze omgeving meer gaan nadenken over het leven,’ vertelt ds. Jardines. ‘Maar het coronavirus heeft ook negatieve invloed gehad op het gemeenteleven. Het kinderwerk heeft eronder geleden en sommige mensen zijn wat minder trouw geworden in hun kerkgang.’
De vorige gemeente van ds. Jardines bevond zich in een zeer klein plaatsje op het platteland van Cuba. Toen ze erheen moesten, wist niemand waar het dorpje precies lag, vertelt mevrouw Jardines. De mensen in het dorp raakten erg aan ds. Jardines gehecht. Ds. Jardines en zijn vrouw moesten er beiden afzonderlijk voor ingewonnen worden om te vertrekken naar de plaats van hun huidige gemeente.
Na dit gesprek eten we met elkaar de gerechten die we in Cuba steeds voorgezet krijgen: zwarte-bonensoep, rijst, salade, kip, aardappel gesneden in dunne reepjes en vers tropisch fruit. Tijdens de maaltijd komt er jong predikantsgezin uit de buurt nog even langs. Ook bekenden van de SEZ, die boeken van ons ontvangen.
Bij de afsluiting van het bezoek bekijken we samen de kerk en de studeerkamer van de dominee waar de boekenkast staat met een flink aandeel boeken van de SEZ uit Nederland.
In de voorkamer aan de straat spreken we met ds. Jardines en zijn vrouw. Zoals gebruikelijk in Cuba staan de ramen en deur tijdens het gesprek open en staat de ventilator aan, zodat er frisse lucht door het huis kan waaien. Geen overbodige luxe in een land met zo’n warm en klam klimaat. De geluiden van de straat dringen door in het huis en de predikant en zijn vrouw vertellen vanuit hun schommelstoelen over de invloed van corona op hun gemeente en over hun roeping naar deze gemeente.
‘Door corona zijn veel mensen in deze omgeving meer gaan nadenken over het leven,’ vertelt ds. Jardines. ‘Maar het coronavirus heeft ook negatieve invloed gehad op het gemeenteleven. Het kinderwerk heeft eronder geleden en sommige mensen zijn wat minder trouw geworden in hun kerkgang.’
De vorige gemeente van ds. Jardines bevond zich in een zeer klein plaatsje op het platteland van Cuba. Toen ze erheen moesten, wist niemand waar het dorpje precies lag, vertelt mevrouw Jardines. De mensen in het dorp raakten erg aan ds. Jardines gehecht. Ds. Jardines en zijn vrouw moesten er beiden afzonderlijk voor ingewonnen worden om te vertrekken naar de plaats van hun huidige gemeente.
Na dit gesprek eten we met elkaar de gerechten die we in Cuba steeds voorgezet krijgen: zwarte-bonensoep, rijst, salade, kip, aardappel gesneden in dunne reepjes en vers tropisch fruit. Tijdens de maaltijd komt er jong predikantsgezin uit de buurt nog even langs. Ook bekenden van de SEZ, die boeken van ons ontvangen.
Bij de afsluiting van het bezoek bekijken we samen de kerk en de studeerkamer van de dominee waar de boekenkast staat met een flink aandeel boeken van de SEZ uit Nederland.
