Ds. Betancourt: 'We blijven nieuwe waarheden ontdekken.'
Lees het hele artikel in onze Zendingsbode.
De SEZ heeft contact met honderden predikanten en theologiestudenten in Cuba. In het land is het erg moeilijk om aan Bijbelse lectuur te komen. Daarom stuurt de SEZ veel boeken naar Cuba. Ook biedt de SEZ schriftelijke Bijbelcursussen aan, die door Cubaanse medewerkers verspreid en gecorrigeerd worden. Ds. Betancourt uit de stad Colón is een van de predikanten met wie de SEZ contact heeft in Cuba. Hij vertelt ons zijn levensverhaal.
Samen met zijn vrouw Kika woont ds. Betancourt in de stad Colón. Het echtpaar heeft drie kinderen. Ds. Betancourt: ‘Onze oudste dochter is getrouwd. Onze middelste, een zoon, woont nog bij ons, maar hoopt binnenkort te trouwen. Onze jongste dochter is nog vrijgezel.’ Kika is huisvrouw, ze helpt haar man in zijn werk als predikant en ze draagt bij aan het inkomen van het gezin door het handwerk dat ze vanuit huis maakt.
Beschermd door de Heere
Ds. Betancourt groeide op in de Cubaanse stad Cardenás. Hij kreeg geen christelijke opvoeding, maar hij spreekt met respect over zijn vader en moeder. ‘Mijn ouders waren geen christenen, maar ze genoten veel algemene genade. Ze hadden een goed huwelijk tot mijn vader drie jaar geleden stierf.'
In de greep van de zonde
Na de middelbare school koos de jonge Betancourt voor een studie levensmiddelenchemie aan de universiteit van Havana. ‘Ik leidde een losbandig leven. De zonde had mij helemaal in de greep.’
Een huisgenoot van Betancourt bezat een Nieuw Testament. Uit nieuwsgierigheid begon hij het te lezen. In dezelfde periode werd een familielid van Betancourt bekeerd, die met hem over het geloof sprak. ‘Ik was erg geïnteresseerd in de persoon Jezus en begon onderzoek naar Hem te doen.’ Na het lezen van verschillende boeken en het Nieuwe Testament, raakte Betancourt overtuigd van de historiciteit en de godheid van Jezus. ‘Maar ik bleef ik mijn zonden leven.’
Verlost
Betancourt vervolgt: ‘Kort daarna behaagde het de Heere om mij uit de klauwen van de zonde te verlossen. In een droom liet hij mij de gevolgen van mijn zonden zien. Toen ik wakker werd, vertelde ik Hem dat ik Hem wilde dienen. Op dat zelfde moment werd mijn hart wedergeboren en werd ik van mijn zonden gereinigd. Daarna was ik een totaal ander mens. Ik was vrij van mijn ondeugden en de zonde is niet langer mijn vreugde, maar mijn vijand, waartegen ik strijd.’
Direct na zijn bekering begon Betancourt een pinkstergemeente te bezoeken in zijn thuisstad Cardenás.
Colón
De pinkstergemeente in Cardenás zond Betancourt en zijn vrouw uit om in de stad Colón, veertig minuten rijden van Cardenás, een nieuwe gemeente te planten. Het echtpaar Betancourt werkte eerst alleen met kinderen. En later met hun ouders. De eerste bekeringen vonden plaats. Ds. betancourt: ‘Ik beloofde om iedereen catechisatie te geven die dit wilde. Zo kwamen de eerste mensen naar de kerk. Af en toe woonden ze Bijbelstudies bij in hun eigen huis. Ik paste me aan hun niveau aan en onderwees hen in de Bijbel. In de eerste plaats over hun zonden en hun toestand voor God en ook over hun behoefte aan Jezus Christus.’
Deze eerste bezoekers zijn de leden van nu. Sommigen haakten af, maar die vormen een minderheid. Inmiddels werkt ds. Betancourt met een volgende generatie. ‘Onze missie was om hier een kerk te planten en door de genade van onze Heere werd dat in twee jaar werkelijkheid.’
Pinkstergemeente
Net als de moedergemeente in Cardenás was de nieuw geplante gemeente een pinkstergemeente. Ds. Betancourt: ‘Pinksterkerken geloven dat redding afhangt van de beslissing van de mens en niet van God. Ze geloven ook in een afval der heiligen. Volgens hen is de Bijbel niet de complete openbaring van God, omdat God zou blijven spreken door middel van hedendaagse profetieën, dromen en openbaringen. Ze geloven zelfs dat er vandaag de dag nog apostelen van Jezus Christus zijn. De kerkdiensten zijn vol met toneelstukken. Emotie staat voorop en er is bijna geen plaats voor Bijbelse leerstellingen. Men ziet calvinisten als ketters.’
Ds. Betancourt beschrijft hoe het er in de eerste jaren in de gemeente aan toeging: ‘Vrouwen mochten in de gemeente leidinggeven en voorgaan. We hadden jeugddiensten waar Hebreeuwse dansen uitgevoerd werden. Bij speciale gelegenheden werden er toneelstukken opgevoerd. We vierden slechts één keer per jaar het Avondmaal. Zondag werd niet als een speciale dag gezien, want er waren heel veel doordeweekse diensten. Er was geen plaats voor huisgodsdienst. Er werd heel veel gezongen in de kerk, met emotionele refreinen en teksten met weinig inhoud, zonder ernst.’
Nieuwe inzichten
Na dertien jaar, in 2014, begon de gemeente het Bijbelboek Romeinen te bestuderen. Ds. Betancourt: ‘De Heere opende onze ogen voor de leerstellingen van genade. We waagden ons vervolgens aan de studie van 1 Korinthe en we kwamen tot de overtuiging dat de pinkstervisie op geestelijke gaven verkeerd is.’
De nieuwe inzichten deelde de gemeente met de leiding van het kerkverband waarbij ze waren aangesloten. ‘Het scheen hun toe dat we geloofden in wat bekend staat als het Calvinisme. We konden niet meer bij dit kerkverband aangesloten blijven.’
Er brak een moeilijke tijd aan voor ds. Betancourt. ‘Ik bleef achter zonder financiële steun van ons kerkverband. Verschillende gezinnen uit de kerk stapten op, omdat ze vreesden dat we “calvinistische ketters” waren. Maar de Heere steunde en sterkte ons.’
Blijvende hervorming
De overgebleven leden van de gemeente blijven nieuwe waarheden in de Bijbel ontdekken, die ze eerder niet zagen. ‘We blijven alles hervormen wat nodig is. Onze kerkdiensten zijn niet meer gericht op wat de mensen graag willen, maar op wat God voorschrijft in Zijn Woord.’
Ds. Betancourt beschrijft de veranderingen in de gemeente: ‘We zingen nu plechtige gezangen voor onze heilige God. Alleen de predikant en enkele begaafde mannen geven onderwijs en leiding. We dringen erop aan dat er huisgodsdienst gehouden wordt in de gezinnen, waarbij het hoofd van het gezin de leiding moet nemen. We geloven dat de plaatselijke gemeente autonoom is en dat de predikant en de leiders van de gemeente bevestigd moeten worden in hun ambt.’
Nuttige lectuur
Ook de prediking van ds. Betancourt is veranderd: ‘Ik las eerst alleen arminiaanse Bijbelverklaringen. Later begon ik gereformeerde Bijbelverklaringen te lezen, zoals van Hendriksen, Calvijn, Luther, Matthew Henry en anderen.’
De Institutie van Calvijn was een van de eerste boeken die ds. Betancourt las, nadat hij hoorde over de gereformeerde leer. ‘Tegenwoordig gebruik ik het nog steeds als naslagwerk.’ Voor de gemeenteleden waren de Bijbelcursussen van de SEZ nuttig. Via de Bijbelcursussen konden ze de leerstellingen zelf bestuderen. ‘De Bijbelcursussen geven de gemeenteleden een stevige leerstellige basis. Ze zijn toegankelijk voor iedereen.’
In het ambt bevestigd
Ds. Betancourt wilde op een Bijbelse manier in het ambt bevestigd worden. ‘Ik had al wel de titel en rol van predikant binnen de kerk. Er was echter nooit beoordeeld of ik voldeed aan de vereisten die duidelijk in 1 Timótheüs en Titus genoemd worden. Ik deelde mijn gewetensstrijd over deze zaak met de gemeente. Mijn gemeente moest onderwijs krijgen over de vereisten voor een predikant om te kunnen beoordelen of ze deze kwaliteiten in mij zagen. We hebben een naar behoren geordende predikant uit de buurt uitgenodigd. Samen met de kerk heeft hij onderzoek naar mij gedaan. Na een paar maanden van onderwijs en beproeving besloot de gemeente mij in het ambt te bevestigen tot een ordelijke bediening. Hiervoor was een speciale dienst georganiseerd waarvoor verschillende leiders en broeders uit nabijgelegen kerken uitgenodigd waren’
De veranderingen in de gemeente gingen langzaam en geleidelijk. ‘Terwijl we naar de Schrift keken, veranderden we.’
De SEZ heeft contact met honderden predikanten en theologiestudenten in Cuba. In het land is het erg moeilijk om aan Bijbelse lectuur te komen. Daarom stuurt de SEZ veel boeken naar Cuba. Ook biedt de SEZ schriftelijke Bijbelcursussen aan, die door Cubaanse medewerkers verspreid en gecorrigeerd worden. Ds. Betancourt uit de stad Colón is een van de predikanten met wie de SEZ contact heeft in Cuba. Hij vertelt ons zijn levensverhaal.
Samen met zijn vrouw Kika woont ds. Betancourt in de stad Colón. Het echtpaar heeft drie kinderen. Ds. Betancourt: ‘Onze oudste dochter is getrouwd. Onze middelste, een zoon, woont nog bij ons, maar hoopt binnenkort te trouwen. Onze jongste dochter is nog vrijgezel.’ Kika is huisvrouw, ze helpt haar man in zijn werk als predikant en ze draagt bij aan het inkomen van het gezin door het handwerk dat ze vanuit huis maakt.
Beschermd door de Heere
Ds. Betancourt groeide op in de Cubaanse stad Cardenás. Hij kreeg geen christelijke opvoeding, maar hij spreekt met respect over zijn vader en moeder. ‘Mijn ouders waren geen christenen, maar ze genoten veel algemene genade. Ze hadden een goed huwelijk tot mijn vader drie jaar geleden stierf.'
In de greep van de zonde
Na de middelbare school koos de jonge Betancourt voor een studie levensmiddelenchemie aan de universiteit van Havana. ‘Ik leidde een losbandig leven. De zonde had mij helemaal in de greep.’
Een huisgenoot van Betancourt bezat een Nieuw Testament. Uit nieuwsgierigheid begon hij het te lezen. In dezelfde periode werd een familielid van Betancourt bekeerd, die met hem over het geloof sprak. ‘Ik was erg geïnteresseerd in de persoon Jezus en begon onderzoek naar Hem te doen.’ Na het lezen van verschillende boeken en het Nieuwe Testament, raakte Betancourt overtuigd van de historiciteit en de godheid van Jezus. ‘Maar ik bleef ik mijn zonden leven.’
Verlost
Betancourt vervolgt: ‘Kort daarna behaagde het de Heere om mij uit de klauwen van de zonde te verlossen. In een droom liet hij mij de gevolgen van mijn zonden zien. Toen ik wakker werd, vertelde ik Hem dat ik Hem wilde dienen. Op dat zelfde moment werd mijn hart wedergeboren en werd ik van mijn zonden gereinigd. Daarna was ik een totaal ander mens. Ik was vrij van mijn ondeugden en de zonde is niet langer mijn vreugde, maar mijn vijand, waartegen ik strijd.’
Direct na zijn bekering begon Betancourt een pinkstergemeente te bezoeken in zijn thuisstad Cardenás.
Colón
De pinkstergemeente in Cardenás zond Betancourt en zijn vrouw uit om in de stad Colón, veertig minuten rijden van Cardenás, een nieuwe gemeente te planten. Het echtpaar Betancourt werkte eerst alleen met kinderen. En later met hun ouders. De eerste bekeringen vonden plaats. Ds. betancourt: ‘Ik beloofde om iedereen catechisatie te geven die dit wilde. Zo kwamen de eerste mensen naar de kerk. Af en toe woonden ze Bijbelstudies bij in hun eigen huis. Ik paste me aan hun niveau aan en onderwees hen in de Bijbel. In de eerste plaats over hun zonden en hun toestand voor God en ook over hun behoefte aan Jezus Christus.’
Deze eerste bezoekers zijn de leden van nu. Sommigen haakten af, maar die vormen een minderheid. Inmiddels werkt ds. Betancourt met een volgende generatie. ‘Onze missie was om hier een kerk te planten en door de genade van onze Heere werd dat in twee jaar werkelijkheid.’
Pinkstergemeente
Net als de moedergemeente in Cardenás was de nieuw geplante gemeente een pinkstergemeente. Ds. Betancourt: ‘Pinksterkerken geloven dat redding afhangt van de beslissing van de mens en niet van God. Ze geloven ook in een afval der heiligen. Volgens hen is de Bijbel niet de complete openbaring van God, omdat God zou blijven spreken door middel van hedendaagse profetieën, dromen en openbaringen. Ze geloven zelfs dat er vandaag de dag nog apostelen van Jezus Christus zijn. De kerkdiensten zijn vol met toneelstukken. Emotie staat voorop en er is bijna geen plaats voor Bijbelse leerstellingen. Men ziet calvinisten als ketters.’
Ds. Betancourt beschrijft hoe het er in de eerste jaren in de gemeente aan toeging: ‘Vrouwen mochten in de gemeente leidinggeven en voorgaan. We hadden jeugddiensten waar Hebreeuwse dansen uitgevoerd werden. Bij speciale gelegenheden werden er toneelstukken opgevoerd. We vierden slechts één keer per jaar het Avondmaal. Zondag werd niet als een speciale dag gezien, want er waren heel veel doordeweekse diensten. Er was geen plaats voor huisgodsdienst. Er werd heel veel gezongen in de kerk, met emotionele refreinen en teksten met weinig inhoud, zonder ernst.’
Nieuwe inzichten
Na dertien jaar, in 2014, begon de gemeente het Bijbelboek Romeinen te bestuderen. Ds. Betancourt: ‘De Heere opende onze ogen voor de leerstellingen van genade. We waagden ons vervolgens aan de studie van 1 Korinthe en we kwamen tot de overtuiging dat de pinkstervisie op geestelijke gaven verkeerd is.’
De nieuwe inzichten deelde de gemeente met de leiding van het kerkverband waarbij ze waren aangesloten. ‘Het scheen hun toe dat we geloofden in wat bekend staat als het Calvinisme. We konden niet meer bij dit kerkverband aangesloten blijven.’
Er brak een moeilijke tijd aan voor ds. Betancourt. ‘Ik bleef achter zonder financiële steun van ons kerkverband. Verschillende gezinnen uit de kerk stapten op, omdat ze vreesden dat we “calvinistische ketters” waren. Maar de Heere steunde en sterkte ons.’
Blijvende hervorming
De overgebleven leden van de gemeente blijven nieuwe waarheden in de Bijbel ontdekken, die ze eerder niet zagen. ‘We blijven alles hervormen wat nodig is. Onze kerkdiensten zijn niet meer gericht op wat de mensen graag willen, maar op wat God voorschrijft in Zijn Woord.’
Ds. Betancourt beschrijft de veranderingen in de gemeente: ‘We zingen nu plechtige gezangen voor onze heilige God. Alleen de predikant en enkele begaafde mannen geven onderwijs en leiding. We dringen erop aan dat er huisgodsdienst gehouden wordt in de gezinnen, waarbij het hoofd van het gezin de leiding moet nemen. We geloven dat de plaatselijke gemeente autonoom is en dat de predikant en de leiders van de gemeente bevestigd moeten worden in hun ambt.’
Nuttige lectuur
Ook de prediking van ds. Betancourt is veranderd: ‘Ik las eerst alleen arminiaanse Bijbelverklaringen. Later begon ik gereformeerde Bijbelverklaringen te lezen, zoals van Hendriksen, Calvijn, Luther, Matthew Henry en anderen.’
De Institutie van Calvijn was een van de eerste boeken die ds. Betancourt las, nadat hij hoorde over de gereformeerde leer. ‘Tegenwoordig gebruik ik het nog steeds als naslagwerk.’ Voor de gemeenteleden waren de Bijbelcursussen van de SEZ nuttig. Via de Bijbelcursussen konden ze de leerstellingen zelf bestuderen. ‘De Bijbelcursussen geven de gemeenteleden een stevige leerstellige basis. Ze zijn toegankelijk voor iedereen.’
In het ambt bevestigd
Ds. Betancourt wilde op een Bijbelse manier in het ambt bevestigd worden. ‘Ik had al wel de titel en rol van predikant binnen de kerk. Er was echter nooit beoordeeld of ik voldeed aan de vereisten die duidelijk in 1 Timótheüs en Titus genoemd worden. Ik deelde mijn gewetensstrijd over deze zaak met de gemeente. Mijn gemeente moest onderwijs krijgen over de vereisten voor een predikant om te kunnen beoordelen of ze deze kwaliteiten in mij zagen. We hebben een naar behoren geordende predikant uit de buurt uitgenodigd. Samen met de kerk heeft hij onderzoek naar mij gedaan. Na een paar maanden van onderwijs en beproeving besloot de gemeente mij in het ambt te bevestigen tot een ordelijke bediening. Hiervoor was een speciale dienst georganiseerd waarvoor verschillende leiders en broeders uit nabijgelegen kerken uitgenodigd waren’
De veranderingen in de gemeente gingen langzaam en geleidelijk. ‘Terwijl we naar de Schrift keken, veranderden we.’
Spreker nodig?
