In gesprek met ds. Lemuel
Van 11 tot 26 mei reisden we door Cuba en bezochten we tientallen predikanten die onze lectuur ontvangen. We delen graag wat van deze bezoeken met u als belangstellende in ons werk.
Als we de auto parkeren valt ons een enorme cactus op in de voortuin van de overburen van dominee Lemuel. Dominee Lemuel staat aan de overkant van de straat voor zijn huis op ons te wachten.
We worden hartelijk begroet onder het afdak voor het huis en stappen door de deur meteen de zithoek binnen, waar we plaatsnemen en al snel, door Lemuels echtgenote, worden voorzien van een typisch Cubaans kopje zoete espresso. De twaalfjarige Samuel staat achter een van de schommelstoelen toe te kijken. Zijn zusje Ruth gaat zitten in de andere schommelstoel. We hopen iets te horen van wat de SEZ voor dit predikantsgezin betekent en in de toekomst kan betekenen.
‘Mijn eerste, persoonlijke Bijbel kreeg ik van de SEZ’, vertelt Lemuel. ‘Ik was vijftien jaar oud toen ik de SEZ leerde kennen. Ik volgde jullie Bijbelcursussen. Er waren vier delen over de kinderbijbel van Vreugdenhil. Het was een goede basis voor de theologie-opleiding die ik later volgde.’
‘Toen ik Lemuel leerde kennen in 2005, was ik aangesloten bij een Pinkstergemeente,’ vertelt de vrouw van Lemuel, Dainelis. ‘Lemuel en ik waren verschillend.’
‘Wat waren de verschillen?’ willen we weten.
Dainelis antwoordt: ‘Er waren veel overeenkomsten. In mijn kerk hadden we wel goede predikanten, maar ze waren niet gereformeerd. Ze leerden me dat je de zaligheid weer kon verliezen, als je niet aan de regels van de kerk voldeed. Daardoor was ik altijd bang en onzeker. Angst helpt niet om de zonde te laten. Ik begon de cursussen van de SEZ te doen. Door de gereformeerde leer en vooral Christus Zélf te leren kennen krijg je rust en liefde: dan zondig je niet meer.’
‘Heb je nooit meer last van de zonde?’ vragen we.
Dainelis geeft toe: Ze heeft nog wel last van het vlees: maar… je mag terugkomen bij de Heere. Je hoeft niet bang te zijn om de zaligheid te verliezen. Dat is een bevrijding! Dainelis slaakt een diepe zucht. ‘Je krijgt het verlangen om volmaakt te zijn.’
Lemuel vult aan: ‘We kunnen van onszelf niets doen: het is Gods genade. Wij kunnen afdwalen, maar God brengt ons terug. Onze hoofdzonde is: we willen als God zijn, we willen toch nog iets toevoegen, niet alleen leven van het offer van Christus.’
Lemuel en Dainelis trouwden en werden onderwezen door een predikant die bevriend is met Juan Carlos Samón, de coördinator van onze Bijbelcursussen in Oost-Cuba.
‘Toen Samuel net geboren was, werd ons huis verwoest door een orkaan. Met hulp van de SEZ kon het herbouwd worden. Daarom hebben we ons huidige huis eigenlijk ook aan de SEZ te danken. Want door het oude huis te verkopen, konden we dit huis kopen.’
Lemuel begon met een theologische opleiding die hij afrondde in 2016. Hij diende gemeenten in de provincies Holguín en Guantánamo.
Vier jaar geleden kwamen ze in deze stad om een nieuwe kerk te planten. ‘De eerste kerkdiensten hielden we alleen met ons eigen gezin. Nu komen er 25 mensen. We komen samen onder de bomen achter ons huis. Er is geen lokaal of afdak. Er is ook een andere groep op een andere plek van de stad, die komen samen in het huis van een broeder. Het is ruim vijf kilometer vanaf hier. Eerst moest ik er steeds lopend heen, later kreeg ik een fiets en nu heb ik een elektrische brommer.’
Naast het werk als predikant geeft ds. Lemuel ook les aan een predikantenopleiding. Hier worden 136 theologiestudenten opgeleid. Op zaterdagen komen de studenten fysiek bij elkaar in 8 groepen. Ze krijgen les uit het curriculum van NET Foundation. De SEZ bekostigt het drukken van de boekjes op Cuba en voorziet in verdiepende lectuur voor de docenten.
‘Wij dienen de Heere zeven dagen per week,’ geeft ds. Lemuel aan. ‘De coronacrisis was voor ons een gelegenheid om wat op adem te komen.’ De Heere geeft kracht om al het werk te doen. Lemuel en zijn vrouw denken aan dezelfde Bijbeltekst en zeggen in koor: ‘Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.’
Ds. Lemuel nodigt ons uit om bij zijn kerk in de achtertuin te gaan kijken. ‘Hier komen we samen,’ zegt hij, maar we zien geen kerk. De gemeente komt samen onder een paar bomen. Achterin de tuin zien we de kerk in aanbouw. Bouwmaterialen zijn erg schaars en duur. Daarom is de kerk nog niet af.
Voor we weer verder gaan, eten we met elkaar een heerlijke Cubaanse ananas. We mogen proeven van deze tropische vruchten, maar we mochten tijdens het bezoek ook iets proeven van vrucht op het werk van de SEZ in Cuba.
Als we de auto parkeren valt ons een enorme cactus op in de voortuin van de overburen van dominee Lemuel. Dominee Lemuel staat aan de overkant van de straat voor zijn huis op ons te wachten.
We worden hartelijk begroet onder het afdak voor het huis en stappen door de deur meteen de zithoek binnen, waar we plaatsnemen en al snel, door Lemuels echtgenote, worden voorzien van een typisch Cubaans kopje zoete espresso. De twaalfjarige Samuel staat achter een van de schommelstoelen toe te kijken. Zijn zusje Ruth gaat zitten in de andere schommelstoel. We hopen iets te horen van wat de SEZ voor dit predikantsgezin betekent en in de toekomst kan betekenen.
‘Mijn eerste, persoonlijke Bijbel kreeg ik van de SEZ’, vertelt Lemuel. ‘Ik was vijftien jaar oud toen ik de SEZ leerde kennen. Ik volgde jullie Bijbelcursussen. Er waren vier delen over de kinderbijbel van Vreugdenhil. Het was een goede basis voor de theologie-opleiding die ik later volgde.’
‘Toen ik Lemuel leerde kennen in 2005, was ik aangesloten bij een Pinkstergemeente,’ vertelt de vrouw van Lemuel, Dainelis. ‘Lemuel en ik waren verschillend.’
‘Wat waren de verschillen?’ willen we weten.
Dainelis antwoordt: ‘Er waren veel overeenkomsten. In mijn kerk hadden we wel goede predikanten, maar ze waren niet gereformeerd. Ze leerden me dat je de zaligheid weer kon verliezen, als je niet aan de regels van de kerk voldeed. Daardoor was ik altijd bang en onzeker. Angst helpt niet om de zonde te laten. Ik begon de cursussen van de SEZ te doen. Door de gereformeerde leer en vooral Christus Zélf te leren kennen krijg je rust en liefde: dan zondig je niet meer.’
‘Heb je nooit meer last van de zonde?’ vragen we.
Dainelis geeft toe: Ze heeft nog wel last van het vlees: maar… je mag terugkomen bij de Heere. Je hoeft niet bang te zijn om de zaligheid te verliezen. Dat is een bevrijding! Dainelis slaakt een diepe zucht. ‘Je krijgt het verlangen om volmaakt te zijn.’
Lemuel vult aan: ‘We kunnen van onszelf niets doen: het is Gods genade. Wij kunnen afdwalen, maar God brengt ons terug. Onze hoofdzonde is: we willen als God zijn, we willen toch nog iets toevoegen, niet alleen leven van het offer van Christus.’
Lemuel en Dainelis trouwden en werden onderwezen door een predikant die bevriend is met Juan Carlos Samón, de coördinator van onze Bijbelcursussen in Oost-Cuba.
‘Toen Samuel net geboren was, werd ons huis verwoest door een orkaan. Met hulp van de SEZ kon het herbouwd worden. Daarom hebben we ons huidige huis eigenlijk ook aan de SEZ te danken. Want door het oude huis te verkopen, konden we dit huis kopen.’
Lemuel begon met een theologische opleiding die hij afrondde in 2016. Hij diende gemeenten in de provincies Holguín en Guantánamo.
Vier jaar geleden kwamen ze in deze stad om een nieuwe kerk te planten. ‘De eerste kerkdiensten hielden we alleen met ons eigen gezin. Nu komen er 25 mensen. We komen samen onder de bomen achter ons huis. Er is geen lokaal of afdak. Er is ook een andere groep op een andere plek van de stad, die komen samen in het huis van een broeder. Het is ruim vijf kilometer vanaf hier. Eerst moest ik er steeds lopend heen, later kreeg ik een fiets en nu heb ik een elektrische brommer.’
Naast het werk als predikant geeft ds. Lemuel ook les aan een predikantenopleiding. Hier worden 136 theologiestudenten opgeleid. Op zaterdagen komen de studenten fysiek bij elkaar in 8 groepen. Ze krijgen les uit het curriculum van NET Foundation. De SEZ bekostigt het drukken van de boekjes op Cuba en voorziet in verdiepende lectuur voor de docenten.
‘Wij dienen de Heere zeven dagen per week,’ geeft ds. Lemuel aan. ‘De coronacrisis was voor ons een gelegenheid om wat op adem te komen.’ De Heere geeft kracht om al het werk te doen. Lemuel en zijn vrouw denken aan dezelfde Bijbeltekst en zeggen in koor: ‘Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.’
Ds. Lemuel nodigt ons uit om bij zijn kerk in de achtertuin te gaan kijken. ‘Hier komen we samen,’ zegt hij, maar we zien geen kerk. De gemeente komt samen onder een paar bomen. Achterin de tuin zien we de kerk in aanbouw. Bouwmaterialen zijn erg schaars en duur. Daarom is de kerk nog niet af.
Voor we weer verder gaan, eten we met elkaar een heerlijke Cubaanse ananas. We mogen proeven van deze tropische vruchten, maar we mochten tijdens het bezoek ook iets proeven van vrucht op het werk van de SEZ in Cuba.
