Meditatie: een biddende Kerk
Auteur: ds. W.L. van der Staaij, Den Haag
‘En als zij gebeden hadden…’ (Handelingen 4:31)
Waar ligt het geheim, de kracht en de zegen van de kerk in Nederland, Spanje en Cuba, juist ook in een tijd vol crises? In het aanhoudende gebed.
In Handelingen 4 lezen we dat de discipelen een spreekverbod krijgen. Een ernstige dreiging voor de jonge gemeente. Maar had Christus het al niet gezegd? ‘Zij zullen u overleveren in de raadsvergaderingen, en in hun synagogen zullen zij u geselen. Doch wanneer zij u overleveren, zo zult gij niet bezorgd zijn, hoe of wat gij spreken zult; want het zal u in dezelve ure gegeven worden, wat gij spreken zult. Want gij zijt het niet, die spreekt, maar het is de Geest uws Vaders, Die in u spreekt.’
En waaruit blijkt dat deze bedreigde gemeente een levende gemeente is? Dat ze een biddende gemeente is. Want de Geest van Christus is ook de Geest der genade en der gebeden! Als antwoord op alle dreiging ziet de gemeente maar één weg. De weg naar Boven. Ze zijn één van begeren. En wat voor een gebed is dat wat de Geest hun leert bidden? Dat blijkt uit de aanspraak, inhoud en toon van het gebed.
Want wat is de aanspraak van het gebed? ‘Heere! Gij zijt de God Die gemaakt hebt de hemel en de aarde en de zee en alle dingen die in dezelve zijn.’ Daarin klinkt het geloofsvertrouwen door dat God in weerwil van alles de Machtige en de Getrouwe is.
En wat valt op aan de inhoud van het gebed? Er valt licht over de Schrift! Over datgene wat er op Golgotha (Goede Vrijdag), in de hof van Arimathea (Pasen) en op het tempelplein (Pinksteren) is gebeurd, valt het licht van Gods Geest. En ze zien het: de profetie van Psalm 2 wordt vervuld. En zo bidden ze om de doorbraak van Gods Koninkrijk. Vragen ze of God Zijn dienstknechten met alle vrijmoedigheid Zijn Woord laat blijven spreken.
En wat is hun gebed ootmoedig. Want ze beseffen zelf geen kracht te hebben tegen alle vijanden. Daarom bidden ze of God Zijn rechterhand uitstrekt.
En dan? ‘En als zij gebeden hadden, werd de plaats in welke zij vergaderd waren, bewogen; en zij werden allen vervuld met den Heilige Geest, en spraken het Woord Gods met vrijmoedigheid.’ Wat een bemoediging voor een bedreigde, maar ook een biddende Kerk: de HEERE is de sterke God. Híj opent gesloten deuren. Híj ontsluit gesloten harten. Híj vernieuwt levens. Híj verhoort het gebed.
Zo is een bedreigde gemeente een beschermde gemeente. In de weg van het gebed. Daarin lag hun geheim, hun kracht en hun zegen. Waarin ligt die van ons vandaag?
‘En als zij gebeden hadden…’ (Handelingen 4:31)
Waar ligt het geheim, de kracht en de zegen van de kerk in Nederland, Spanje en Cuba, juist ook in een tijd vol crises? In het aanhoudende gebed.
In Handelingen 4 lezen we dat de discipelen een spreekverbod krijgen. Een ernstige dreiging voor de jonge gemeente. Maar had Christus het al niet gezegd? ‘Zij zullen u overleveren in de raadsvergaderingen, en in hun synagogen zullen zij u geselen. Doch wanneer zij u overleveren, zo zult gij niet bezorgd zijn, hoe of wat gij spreken zult; want het zal u in dezelve ure gegeven worden, wat gij spreken zult. Want gij zijt het niet, die spreekt, maar het is de Geest uws Vaders, Die in u spreekt.’
En waaruit blijkt dat deze bedreigde gemeente een levende gemeente is? Dat ze een biddende gemeente is. Want de Geest van Christus is ook de Geest der genade en der gebeden! Als antwoord op alle dreiging ziet de gemeente maar één weg. De weg naar Boven. Ze zijn één van begeren. En wat voor een gebed is dat wat de Geest hun leert bidden? Dat blijkt uit de aanspraak, inhoud en toon van het gebed.
Want wat is de aanspraak van het gebed? ‘Heere! Gij zijt de God Die gemaakt hebt de hemel en de aarde en de zee en alle dingen die in dezelve zijn.’ Daarin klinkt het geloofsvertrouwen door dat God in weerwil van alles de Machtige en de Getrouwe is.
En wat valt op aan de inhoud van het gebed? Er valt licht over de Schrift! Over datgene wat er op Golgotha (Goede Vrijdag), in de hof van Arimathea (Pasen) en op het tempelplein (Pinksteren) is gebeurd, valt het licht van Gods Geest. En ze zien het: de profetie van Psalm 2 wordt vervuld. En zo bidden ze om de doorbraak van Gods Koninkrijk. Vragen ze of God Zijn dienstknechten met alle vrijmoedigheid Zijn Woord laat blijven spreken.
En wat is hun gebed ootmoedig. Want ze beseffen zelf geen kracht te hebben tegen alle vijanden. Daarom bidden ze of God Zijn rechterhand uitstrekt.
En dan? ‘En als zij gebeden hadden, werd de plaats in welke zij vergaderd waren, bewogen; en zij werden allen vervuld met den Heilige Geest, en spraken het Woord Gods met vrijmoedigheid.’ Wat een bemoediging voor een bedreigde, maar ook een biddende Kerk: de HEERE is de sterke God. Híj opent gesloten deuren. Híj ontsluit gesloten harten. Híj vernieuwt levens. Híj verhoort het gebed.
Zo is een bedreigde gemeente een beschermde gemeente. In de weg van het gebed. Daarin lag hun geheim, hun kracht en hun zegen. Waarin ligt die van ons vandaag?
